خدایا ببخش مرا ...

- از اینکه تظاهر به دانستن مطلبی کردم که

اصلا آنرا نمی دانستم .

- از اینکه عفت زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم.

- از اینکه منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند.

- از اینکه امامم را نشناختم و محبت او را در دل به وجود نیاوردم .

- از اینکه به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم .

- از اینکه با تکبر و بدون سلام از پهلوی دوستم رد شدم با اینکه متوجهش شده بودم .

- از اینکه  شنیدن حق برایم مشکل بود .

- از اینکه منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم .

- از اینکه نشان دادم کاره ای نیستم .

- از اینکه به سر قراری که باید حاظر می شدم حضور پیدا نکردم.

- از اینکه بر کوچکتران بزرگی کردم.

- از اینکه در کاری که به من مربوط نبود دخالت کردم.

- از اینکه صدایم زدند اما خود را به نشنیدن زدم .

خداوند می فرماید :

- راحتی را در بهشت قرار دادم و مردم در دنیا دنبال آن میگردند و پیدا نمی کنند.

- علم را در گرسنگی و سختی قرار دادم و مردم آن را در رفاه می بینند و پیدا نمی کنند .

- عزت و بزرگواری را در نماز شب قرار دادم و مردم آن را در رفاه می بینند و پیدانمی کنند .

- بی نیازی را در قناعت قرار دادم و مردم آن را در ثروت پیدا می کنند .

- استجابت دعا را درمال حلال قرار دادم و مردم آنرا در سر و صدا پیدا می کنند .

- رفعت را در تواضع قرار دادم و مردم آن را در تکبر پیدا می کنند .